Filippo Cosentino is een van de meest gewaardeerde Italiaanse gitaristen en hij wordt beschouwd als een nieuw talent en een geïnspireerd muzikant in de Europese jazzscene. Zijn wortels liggen in de klassieke, hedendaagse en Latin muziek. Hij is ook bekend als een van de belangrijkste bariton gitaar spelers. Jazz Journal schreef : “He is a master in the use of an arsenal of guitars”. Dit is zijn negende album onder eigen naam maar hij maakte ook soundtracks voor films, theater en de radio en werkte met diverse jazzmusici waaronder de Nederlandse saxofonist Barend Middelhoff. Hij is de stichter en didactische directeur van de Dragonfly Studio Alba, de jazz school en opname studio in de stad Alba in de provincie Cuneo. Hij is zowel de artistiek leider van het Concerts Season Milleunanota Jazz & Co als van het Roero Music Fest.

De titel “Leave the thorn, take the rose” is ontleend aan het oratorium “Il tempo e il disinganno” uit 1707 van componist Georg Friedrich Händel. En dan komen we bij de inhoud van dit album, nummers uit de barok muziek die voorzien van een jazzy arrangement, worden vertolkt door Filippo en zijn begeleiders Carlo Chirio op basgitaar en Lorenzo Arese op drums, trompttist Giuseppe Notabella is te horen op twee nummers en Filippo Ansaldi (altsax) en Giqouani Forti (tuba) op het laatste nummer. Er komen titels voorbij van Bach, Ciampi, Händel, Monteverdi, Pachelbel, Pergolesi en Purcell, laat je niet afschrikken door deze namen want ook al heb je niets met klassieke muziek, in de handen van Cosentino is het puur genieten geblazen, vooral van het fabuleuze spel van hem op verschillende gitaren zowel akoestisch als elektrisch en ook elektronica duikt op in het door hem geschreven “Fuga a 3 voci”.

Heel bijzonder is de uitvoering van “Lamento Di Arianna part II” van Claudio Monteverdi (1567-1643) met trompet, altsax en tuba klinkt dit absoluut niet stokoud maar springlevend. Het openingsnummer kortweg “552”genoemd van Johann Sebastian Bach is ook heel fraai met de warme gitaarklanken van Cosentino en het ijle trompetspel van Notabella, denk dat Johann hier ook van zou hebben genoten. “Calipso Bach” is een swingend stukje jazz , stijl Wes Montgomery, heerlijk. Het titelnummer “Lascia La Spina”(cogli la rosa), de originele aria die ik weer eens heb beluisterd is wonderschoon en dat is het in de bewerking van Cosentino nog steeds. Ik kan deze cd van harte aanbevelen, misschien een stapje vooruit om ook van de originelen te kunnen genieten.

Jan van Leersum